باخبر باش

هفته هاست كه براي هدي خاموش قفل شده است ، اما اين 23 ساله موفق شده است به يك روال معمول ادامه دهد. اين شامل نشستن در بعد از ظهرها براي نوشتن شعر است ، بيشتر با يك چرخش وابسته به عشق شهواني به آن.

در غياب لمس و ديدن دوستان و عزيزان ، او - به همراه بسياري ديگر - به شعر وابسته به عشق شهواني روي آورد ، و متقاعد شد كه "اين به شما كمك مي كند تا از اين روزهاي دشوار عبور كنيد".

كشور 38 ميليون نفري به تازگي تعداد 4،033 نفر در معرض عفونت كرونوي ويروس را پشت سر گذاشته است و تعداد 115 نفر گزارش شده است ، اما با توجه به آزمايش محدود شده ، تعداد واقعي بسيار بيشتر است.

افغانستان يك سنت ادبي طولاني و شكوفا دارد كه در دوره طالبان ، هنگامي كه كتابخانه ها غارت شد و سوزانده شد ، با چالش هايي روبرو شد. اين كشور به عنوان محافظه كار در نظر گرفته مي شود اما يك فرهنگ زيرزميني ليبرال براي مدت طولاني وجود داشته است ، و از زمان حمله ايالات متحده به رهبري در 2001 ، توسعه يافته و جنبه هاي ديگري از ملت جنگ زده را توسعه داده است.
يامان حكمت ، استاد دانشگاه كابل با دكتراي ادبيات فارسي دري مي گويد: "علاوه بر فرهنگ عمومي ، ما يك فرهنگ خصوصي نيز داريم." "ما يك ساختار دوگانه داريم. فرهنگ ما اين است كه دو نفر است. دو قسمت ، با چهره بيروني و چهره اي كه بايد پنهان بماند. فرهنگ عمومي اجازه نمي دهد فرهنگ خصوصي ما در جامعه ظهور و شكوفا شود. "

با اين وجود ، شعر اروتيك فارسي سنت بسيار طولاني دارد. "شعر عشق ، از جمله شعرهايي كه بر عشق جسمي و عشق ورزي تأكيد مي كند ، يكي از گرامي ترين جنبه هاي سنت شاعرانه هزاره پارس بوده است ، كه بخشي از آن ادبيات دري [لهجه افغاني زبان فارسي] است." زوزانا اولسوزووا ، نويسنده كتاب مرواريد دري: شعر و شخصيت در بين جوانان جوان در ايران و استاديار دانشگاه آكسفورد.
چهار سال گذشته خموش كه در كابل زندگي مي كند ، مشغول نوشتن شعرهايي با موضوعات عشق ، جنگ و زنان است. او اذعان مي كند كه ماندن در خانه و ديدن دوستاني كار سختي بوده است ، اما شعر مدام در كنار او بوده است و به او كمك مي كند تا همه گير و ترس هاي ناشي از آن را پردازش كند.

او مي گويد: "هر زن حق دارد درباره احساسات دروني خود صحبت كند ، همانطور كه مردان مجاز به نوشتن در مورد خواسته ها و افكار خود هستند."

صدها شاعر جوان در طي دهه هاي گذشته در افغانستان ظهور كرده اند كه بسياري از آنها - از جمله خاموش - كار خود را در رسانه هاي اجتماعي به اشتراك مي گذارند .
در حالي كه وي با واكنش جدي روبرو بوده است ، به ويژه در قالب پيام هاي توهين آميز ، خاموش مصمم است كه روي آن فشار بياورد ، اميدوار است كه روزي شعر او پذيرفته شود.

هيچ سانسور رسمي دولت در افغانستان وجود ندارد ، و زمينه اي را براي ادبيات آزمايشي ايجاد مي كند ، به طور فزاينده اي از زنان آثار خود را منتشر مي كنند.

در حالي كه هنوز هم ممكن است فرهنگ عمومي افغانستان به شنيدن عواطف و تمايلات جسمي زنان عادت كند ، رسانه هاي اجتماعي بستر جديدي را به زناني همچون خموش ارائه داده اند.

حكمت مي گويد: "به دليل اين فرصت ، فرهنگ پنهاني ما به تدريج از بين مي رود و فرهنگ عمومي را نيز تغيير مي دهد."
جلال نظري ، 24 ساله ، در خانه اي كه در انزوا قرار دارد ، مي گويد كه شعر او را در سراسر شيوع تاج ويروس تشويق كرده است. وي شش سال است كه مشغول نوشتن است ، در ابتدا تحت تأثير پدرش ، استاد ادبيات فارسي.

نظري كه در يك خانه نشين با دوستان خود زندگي مي كرده است ، از زمان دور از جلسات و اجتماعات استفاده مي كند تا به خواندن و نوشتن شعرهاي بيشتر از جمله نوع شهواني بپردازد.

شهواني گرايي ادبي هميشه بخشي از نوشته هاي فارسي بوده است كه اغلب از طريق استعاره ها ارتباط برقرار مي كنند. در دو دهه گذشته ، مستقيم تر شده است. مردم در مورد خواسته هاي خود صحبت مي كنند؛ بدن هايشان. اين يك تعادل خوب است ، عشق و آرزو را با پرنده مخلوط مي كند.

اشعار نظري ريتميك است ، به دنبال يك الگوي كلاسيك از آيه فارسي به نام غزل.